Ten imponujący obiekt o całkowitej wysokości 21 metrów i rozpiętości 27 metrów można dostrzec z daleka. Schronisko Sokolí Hnízdo to zabytkowa rezydencja myśliwska, położona tuż przy Bramie Pravčickiej. Budynek ten został wybudowany w XIX wieku z inicjatywy rodu Clary–Aldringen, który rządził tymi ziemiami. Obecnie pełni funkcję muzeum, w którym można poznać historię regionu i parku narodowego. Hřensko to urokliwa miejscowość położona u wejścia do Parku Narodowego Czeska Szwajcaria.

Z tego względu warto skupić się przede wszystkim na jej naczelnych atrakcjach jak skalna Brama Pravčická, wąwozy, pałacyk Sokoli Hnizdo czy spływy flisackie. Proponujemy najciekawsze atrakcje Parku Narodowego Czeska Szwajcaria. Z pewnością każda z nich przeniesie Cię w baśniowy świat, ze skalnymi korytarzami i rozległymi lasami. Jednak warto powalczyć ze swoimi fobiami i wspiąć się na sam szczyt tego cudownego miejsca.

No i jeszcze zrobiliśmy się mega głodni, więc czas był kończyć wyprawę i znaleźć jakąś ciekawą restaurację. Nie trwało długo (około 40 minut) i doszliśmy do pierwszego punktu widokowego Mariina Skała (Skała Marii). Pozostało jeszcze tylko wspiąć się po schodach i już można było podziwiać okolicę z „lotu ptaka”.

Co zobaczyć w okolicy Czeskiej Szwajcarii?

Po obejściu pętli dotarliśmy do miejsca, skąd zaczynaliśmy nasz spacer. Jednak nie zakończyliśmy tutaj naszej wędrówki, tylko weszliśmy na szlak żółty w celu zobaczenia zamku Falkenstein w Czeskiej Szwajcarii. Gdy podchodziliśmy do Rudolfův kámen od razu było widać, że jest to miejsce inne niż dwa poprzednie tarasy widokowe. Tutaj już nie było barierek i troszkę trzeba było skorzystać z pomocy łańcuchów. Więc osoby, które mają problemy z lękiem wysokości, mogą mieć tutaj problem.

Jeśli chcecie zrobić klasyczne zdjęcie pocztówkowe to musicie przejść na drugi brzeg rzeki. W XIII wieku przebudowano go na gotycki kamienny zamek. Dzisiejszy renesansowy styl zamek otrzymał w XVI wieku.

Czeska Szwajcaria – romantyczna kraina leżąca nad Łabą

W 1982 roku wstęp na most został zamknięty dla turystów, aby zapobiec jego dalszej erozji i zabezpieczyć go dla przyszłych pokoleń. Mimo to można podziwiać go z różnych punktów widokowych, które znajdują się w jego okolicy. Historia geologiczna Czeskiej Szwajcarii sięga około 100 milionów lat wstecz, kiedy to obszar ten znajdował się pod dnem płytkiego morza. Kiedy w regionie zaczęli osiedlać się ludzie, korzystali z bogactwa naturalnego, wykorzystując łabski piaskowiec w budownictwie. W trakcie wieków powstały tu liczne zamki, fortyfikacje i osady, które do dziś można podziwiać podczas zwiedzania tego urokliwego regionu. Do jednej z krótszych tras należy czerwony szlak ze wsi Kyjov.

Od północy graniczy ze swoim 10 lat starszym niemieckim odpowiednikiem, a na południu z obszarem chronionego krajobrazu Łabskie Piaskowce. Jego zachodnią bramą jest malownicza miejscowość Hřensko, u ujścia rzeki Kamenice do Łaby, a zachodnią — Chřibská i Krásná Lipa. Parking, cennik biletów, godziny otwarcia, czy warto iść? Później można wrócić tym samym szlakiem lub zrobić sobie dłuższą wycieczkę. Zdecydowanie wrócilibyśmy jeszcze do wąwozu Edmunda na jesień oraz na wschód słońca na Mariina vyhlídka.

Można tu spacerować po malowniczych szlakach turystycznych, podziwiać piękne widoki i zwiedzać ciekawe zabytki. Nie brakuje tu bram, baszt, iglic, wysokich pionowych ścian, tarasów czy skalnych labiryntów. W Czeskiej Szwajcarii kręcone były nawet sceny do filmu „Opowieści z Narni”.

Po lewej stronie zaczyna się piesza ścieżka, która https://shvejcariya-chehiya.pl/ po chwili przechodzi w chodnik. Za wiaduktem biegnącym nad drogą znajduje się pierwsze wejście na szlak przy przystanku Hřensko, úpravna vody. Jest to dłuższa trasa, która łączy się potem z trasą prowadzącą do Pravčická brama. My poszliśmy dalej chodnikiem, aż do kolejnego przystanku autobusowego – Hřensko, Pravčická brána. Stamtąd, po lewej stronie drogi patrząc w kierunku Mezní Louka, wychodzi szlak pieszy, który wiedzie, aż do Pravčická brana.

Tylko w ten sposób można docenić wyjątkową atmosferę parku narodowego, który został wyróżniony nagrodą EDEN. Jak już zaparkowałeś, to zerknij na załączoną mapkę i zaplanuj sobie trasę. Park Narodowy Czeska Szwajcaria (České Švýcarsko) położony jest w północno-zachodniej części Czech, tuż przy granicy z Niemcami. Rozciąga się on na obszarze Wyżyny Dieczyńskiej, będącej częścią Gór Połabskich – graniczy z równie malowniczą Szwajcarią Saksońską. Park został utworzony w 2000 roku na powierzchni około 79 km², wydzielonej z obszaru chronionego krajobrazu Łabskie Piaskowce.

Trasa na początku wiedzie po schodach, dopiero potem jest opcjonalne odbicie na punkt widokowy. My byliśmy tam w niedzielę, więc ludzi było sporo i czasami tworzyły się kolejki, ale wystarczyło chwilę poczekać i już byliśmy na górze. Na szczycie znajduje się mały domek, który spłonął w 2005 roku, ale został potem odbudowany. Można sobie w nim na chwilę usiąść i popodziwiać widoki, o ile znajdzie się wolne miejsce. Warto rozejrzeć się w poszukiwaniu tego domku widocznego na zdjęciu poniżej.

Trudno osądzić, która z tych atrakcji jest najważniejsza i przyciąga najwięcej turystów. Pionowe skalne ściany, ostre zejście po schodach, chłód bijący od skał nawet w upalny dzień, bujna zieleń i spływ łodzią – wszystko to tworzy cudowny klimat. To urokliwe miasteczko jest doskonałą bazą wypadową do zwiedzania Czeskiej Szwajcarii. Znajdują się tu liczne pensjonaty, hotele oraz apartamenty o zróżnicowanym standardzie. Popularnym wyborem jest Hotel Praha, który oferuje komfortowe pokoje i łatwy dostęp do głównych atrakcji, takich jak Brama Pravčicka i wąwozy Kamenice.

Dalsza trasa prowadzi do wjazdu do miejscowości Hřensko. Znajduje się tam parking, więc całą trasę można zrobić też w drugą stronę. My zatrzymaliśmy się na smażony ser w knajpce Pension Klepáč, wybranej na ślepo. Panská skála znajduje się w okolicach czeskiego miasta Kamenický Šenov i stanowi najstarszy rezerwat geologiczny na terenie Czech. Jest możliwe wejście na skalisty szczyt lub obejście formacji skalnej ścieżką przebiegającą dookoła niej. Divoka souteska to wąwóz zdecydowanie mniejszy od Wąwozu Edmunda, jednak nie mniej malowniczy.

W Parku panuje specyficzny mikroklimat – w wąwozach jest wilgotno i dość zimno, dzięki czemu utrzymują się tam rośliny zimnolubne, rosnące zazwyczaj na większych wysokościach. Park narodowy powstał, aby chronić piaskowcowe formy skalne w postaci bram, baszt i iglic. Znajdują się tam także formy bazaltowe oraz bogata fauna i flora.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *